สยองขวัญ

ทั้งสองเดินต้วมเตี้ยมช้าๆ รุจถามว่ากี่โมง เกรนตอบว่าสามทุ่มแล้ว รุจเล่าเรื่องที่เจอในลิฟท์ให้เกรนฟังเกรนบอกว่าไม่เป็นไรแล้ว…เนื่องจาก สูตรสล็อต ไม่แน่ใจว่าลิฟท์ใช้ได้ปกติหรือไม่ ทั้งสองจึงเลือกเดินขึ้นบันไดแทน เลี้ยวไปมาตามทางถึงห้องเปิดประตูพากันเข้าไป รุจถามว่าเอามือออกได้รึยัง เกรนบอกว่าอย่าพึ่งเดี๋ยวต้องไปปิดม่านให้เรียบร้อยให้รุจค่อยๆ เดิมตามมาช้าๆ จะพาไปนั่งรอที่เตียงก่อน รุจก้าวตามไป 1 ก้าว 2 ก้าว กำลังจะก้าวที่ 3...

รุจหันกลับไปมอง แน่ยิ่งกว่าแช่แป้งว่าว่างเปล่า พอกลับมามองในจอมือถือก็ไม่เห็นใคร สงสัยเพื่อนบิ้วมากจนตาฝาดรุจวางโทรศัพท์ เผ่นดีกว่า บอกเพื่อนซะหน่อย ระหว่างที่กำลังตะโกนถามเพื่อนว่าเสร็จรึยังรุจได้ยิน lynblue89 เสียง เอี๊ยดดดด ดังมาจากนอกระเบียงอีกครั้ง…คือถ้าเป็นละครผู้ชมคงลุ้นว่าอย่าเปิดๆ แต่ชีวิตจริงคนเรามีความอยากรู้เป็นนิสัย รุจก็เป็นหนึ่งในนั้นกลัวนะ แต่ก็ข้องใจมาตั้งแต่เมื่อกี้ล่ะ ก้าวช้าๆ ไปถึงม่าน เปิดพรึ่บ! ภาพสโลว์โมชั่นที่ปรากฏทำเอาชายอกสามศอกแทบลมจับ รุจเห็นร่างๆ หนึ่งเป็นผู้หญิงคล้ายสวมชุดนอนกระโดดมาจากไหนไม่รู้ น่าจะเป็นห้องบนๆ...

เกรนเดินนำไปตามทางเดินยาวสลัวจนถึงห้องหัวมุม ไขกุญแจและเปิดไฟ เมื่อเข้าไปด้านในรุจแปลกใจมากไม่ใช่ว่ามีไอ้หนุ่มหน้ามนนั่งรออยู่ในห้อง แต่ที่แปลกคือทั้งห้องเป็นสีขาวโพลนไปหมดทั้งผนัง ตู้ เตียง โต๊ะ โซฟา ประตูล้วนเป็นสีขาว ที่น่าแปลกใจยิ่งกว่าคือมีจำนวนไฟเยอะมาก ๆ ทั้ง LYN68 ระย้าติดเพดานโคมตั้งโต๊ะ ดาวน์ไลท์ เรียงเป็นตับ สว่างจ้าไปหมด รุจถึงกับแปลกใจในรสนิยมเพื่อน “ทำไมแกติดไฟเยอะขนาดนี้วะ...

คนต้นเรื่องสมมุติว่าชื่อรุจ… รุจเป็นเด็กหนุ่มอารมณ์ดี ร่าเริงแจ่มใส เป็นเด็กกิจกรรมตั้งแต่สมัยเรียน ด้วยเหตุนี้ไม่แปลกที่จะมีเพื่อนมากแต่มีอยู่ 1 คนที่สนิทมากกว่าคนอื่น เป็นเพื่อนกันตั้งแต่เด็ก บ้านห่างกันแค่ 2 ซอย เธอชื่อเกรน ทั้งสองคนนิสัยเหมือนกันมากสนุก เฮฮา ร่าเริง เรียนด้วยกันตั้งแต่อนุบาลจนถึงมัธยมต้น มาแยกกันเมื่อเข้าระดับอุดมศึกษา LYNBET เกรนเป็นเด็กหัวดี...

ลุงพุฒิให้ลุงยศเดินไปหยิบถุงผ้าในรถสักพักลุงยศก็เดินกลับมาพร้อมถุงผ้าสีขาว ลุงพุฒิล้วงเข้าไปหยิบสายสิญจน์แล้วเดินไปที่กอไผ่ lynbet เอาปลายด้านหนึ่งผูกไว้กับลำไผ่แล้วเดิมวนอ้อมรอบกอไผ่กอนั้นหลายรอบจบแล้วก็มายืนด้านหน้าของเหล่านั้น พึมพำอยู่ครู่แล้วโยนสายสิญจน์ที่เหลือเข้าไป ขณะนั้นเป็นเวลาบ่ายแก่แล้วแดดร้อนจัด  ตาก็เอาไม้ขีดมาให้ลุงพุฒิลุงพุฒิจุดไม้ขีดก้านแรก ไฟลุกพรึบขึ้นมาแล้วก็ดับพรึบทันทีราวกับมีคนเป่าลมใส่ ลุงพุฒิก็หยิบขึ้นมาอีกก้านก็เป็นอาการเดิมคือยังไม่ทันจะต่อเชื้อ ไฟก็ดับอีก ลุงพุฒิก็ส่ายหัวบ่นพึมพำ ลุงยศก็ถามว่า ผีเป่ารึเปล่าลุงพุฒิได้แต่ยิ้มๆ ก็บอกให้หาน้ำมันก๊าดมาให้หน่อย lynbet ต้องรีบทำเวลาหน่อย ลุงยศก็ไปหยิบน้ำมันฉีดราดแถวโคนกอไผ่ลุงพุฒิบอกว่าพอเห็นของด้านในโดนเผาแล้ว ก็ฟันต้นไผ่ที่เหลือลงมาเผาด้วย เดี๋ยวไฟลามจะคุมยากแต่ต้องรอให้ของพวกนั้นโดนเผาก่อนนะอย่าลืม...

ลุงพุฒิให้ลุงยศเดินไปหยิบถุงผ้าในรถสักพักลุงยศก็เดินกลับมาพร้อมถุงผ้าสีขาว ลุงพุฒิล้วงเข้าไปหยิบสายสิญจน์แล้วเดินไปที่กอไผ่ lynbet เอาปลายด้านหนึ่งผูกไว้กับลำไผ่แล้วเดิมวนอ้อมรอบกอไผ่กอนั้นหลายรอบจบแล้วก็มายืนด้านหน้าของเหล่านั้น พึมพำอยู่ครู่แล้วโยนสายสิญจน์ที่เหลือเข้าไป ขณะนั้นเป็นเวลาบ่ายแก่แล้วแดดร้อนจัด  ตาก็เอาไม้ขีดมาให้ลุงพุฒิลุงพุฒิจุดไม้ขีดก้านแรก ไฟลุกพรึบขึ้นมาแล้วก็ดับพรึบทันทีราวกับมีคนเป่าลมใส่ ลุงพุฒิก็หยิบขึ้นมาอีกก้านก็เป็นอาการเดิมคือยังไม่ทันจะต่อเชื้อ ไฟก็ดับอีก ลุงพุฒิก็ส่ายหัวบ่นพึมพำ ลุงยศก็ถามว่า ผีเป่ารึเปล่าลุงพุฒิได้แต่ยิ้มๆ ก็บอกให้หาน้ำมันก๊าดมาให้หน่อย lynbet ต้องรีบทำเวลาหน่อย ลุงยศก็ไปหยิบน้ำมันฉีดราดแถวโคนกอไผ่ลุงพุฒิบอกว่าพอเห็นของด้านในโดนเผาแล้ว ก็ฟันต้นไผ่ที่เหลือลงมาเผาด้วย เดี๋ยวไฟลามจะคุมยากแต่ต้องรอให้ของพวกนั้นโดนเผาก่อนนะอย่าลืม...

เสียงเคาะประตูดังอีกรอบ ก๊อก ก๊อก ก๊อก “ xx……เปิดประตูให้หน่อยย” แม่กล้าๆกลัวๆ ถามไปเบาๆว่า lynblue89  แย้มเหรอ? แต่ปลายเสียงไม่ตอบ กลับพูดเหมือนเดิม “ xx……เปิดประตูให้หน่อยย” เป็นรอบที่ 3 ใจก็คิดว่าคงเป็นน้องตัวเอง เอื้อมมือไปกำลังเปิดกลอน ก็นึกได้ว่า…...

เสียงนั่นดังแว่บเดียว ทุกอย่างก็เงียบ สักพักแม่ได้ยิน ตากับยายตื่นขึ้นมา แล้ววิ่งออกไปหลังบ้าน ได้ยินเสียงคุยกันว่าlynblue89  เกิดอะไรขึ้น แล้วตาก็ดุลุงยักษ์ว่า เอาปืนออกมาทำไม มีอะไรกัน โจรขึ้นบ้านเหรอ หลังจากนั้นก็เริ่มทะเลาะกัน แม่ได้ยินลุงยักษ์บอกว่า“พ่อไม่รู้อะไรหรอก รู้มั้ยว่าตอนเนี่ยในบ้านมันแปลกๆ ตั้งแต่แย้มไม่สบายเนี่ย กลางดึกมันจะเดินออกมาพึมพำบ้าบอทุกคืน วันๆพ่อก็ทำแต่งาน lynblue89 รู้มั้ยน้องๆมันกลัวกันแค่ไหน”หลังจากนั้นก็ทะเลาะกันเสียงดังขึ้น...

ตามมาด้วยเสียงคนเดินกระทืบเท้า lynblue89 ตึกๆๆ แม่บอกว่ากลัวมากตอนนั้น ร้องก็ไม่มีเสียงได้แต่จ้องไปด้านนอกห้องสักพักก็มีคนเดินมาตรงโต๊ะกลาง น้าแย้มนั้นเอง น้าแย้มยืนโงนเงนมองลุงยักษ์ กับลุงยศ ซึ่งนั่งหลับอยู่ครู่ก็เดินเลยไปทางหลังบ้าน จนลับตาแม่ ได้ยินเพียงแต่เสียง แอ๊ดดด เบาๆอีกรอบ ตามด้วยเสียงประตูปิด พอเสียงประตูเงียบไปสักพัก แม่ก็รีบปลุกลุงยอด กว่าจะตื่นก็กินเวลาไปนอนโข แต่ลุงยอดที่งัวเงียอยู่แทบจะตื่นทันทีเพราะเสียงเย็นเยียบ ลอยมาเบาๆ...

บ้านของหญิงแก่อยู่ลึกเข้าไปในดงสน ตั้งอยู่เดี่ยวๆ ห่างไกลจากบ้านคน หมอยาก็เล่าให้ฟังว่าlynblue89 พอไปถึงก็มีเสียงเอะอะกันอยู่ในบ้านพอเข้าไปก็เห็นหญิงแก่คนนั้นนอนอยู่บนแคร่ไม้ โดยมีผ้าขาวผืนเล็กปิดหน้า หมอยาก็เลยถามคนในบ้านว่าแกเป็นอะไรชายและหญิงที่อยู่ในบ้านก็บอกว่าเป็นหลานของหญิงแก่คนนี้ ทุกวันตอนเที่ยงจะเอาข้าวมาส่ง แต่วันนี้มาช้า พอเข้ามาถึงบ้านก็ตกใจ เพราะเห็นป้านอนคว่ำหน้าอยู่ตรงประตู ก็ช่วยกันดูสรุปว่าเสียชีวิตไปแล้ว ชายหญิงคู่นั้นยังบอกอีกว่า lynblue89 ช่วงที่ป้าตัวเองใกล้เสียคงทรมานมาก เพราะรอบๆ ตัวเต็มไปด้วยรอยเล็กที่ขูดพื้นดินจนลึกหลังจากคุยกันได้สักพัก ฝ่ายลุงยักษ์ก็ขอตัวกลับมานี่ละหมอยาเล่าจบก็ถามตาผมว่าจะเอายังไง ตาก็บอกว่าวันนี้เย็นมากแล้วคงต้องรอพรุ่งนี้เช้าถึงจะพาน้าแย้มไปโรงพยาบาลในตัวจังหวัดได้...